• Icare, ubi es  për mexosopran, kor, 3 timpani, gong, 2 piano, c/bass, soprano, teksti: P.Ovidius Naso-Metamorphoses 8, 232 1987    

Reliefi dramaturgjik i veprës është i ndërtuar mbi dhembjen e babait (Dedalus) për humbjen e djalit të vet (Icarus).Sipas mitologjisë greke, Dedalus ishte ngujuar në burgun më famëkeq të kohës, bashkë me djalin e ti Icarus nga mbreti Minos, si ndëshkim. Dedalus (arkitekti më i famshëm i mbretërisë, siq ishte), me qëllim të ikjes, ndërton flatrat prej dyllit për vetën dhe për të birin, si mundësi e vetme për të ikur nga burgu (nga labirinti, i projektuar nga ai vet). Pasi fluturojnë, i biri (Icarus), nuk e dëgjon këshillën e prindit që të mos fluturoj lart, meqë flatrat e bëra prej dyllit mund të shkrihen dhe ai mund të bie në det. Flatrat e tia shkrihen/shkatrohen dhe ai gjen vdekjen. Babai (Dedalus), i trishtuar vajton vdekjen e tij me fjalët:

“Icare”, dixit “ubi es ? qua te regione requiram ? “

8. Ovidius – Metamorphoses 8. 232

“Terras licet” inquit “et undas obstruat:
et caelum certe patet; ibimus illac:
omnia possideat, non possidet aera Minos.”

Parti i solistit (mexosopran), simbolizon trishtimin, revoltën, mallin, dhembjen, dhe vajtimin e babait për humbjen e të birit. Vepra është kompozuar në vitin 1997, kurse revidimi i veprës është bërë në vitin 2009.

“Icarus” he – Daedalus- called, “where are you? In wich place should I seek you?”

The sea foreclos’d his flight; yet thus he said:
Tho’ Earth and water in subjection laid,
O cruel Minos, thy dominion be,
We’ll go thro’ air; for sure the air is free.

“La fuite peut être entravée par la terre et par l’eau
mais l’air et le ciel sont libres, c’est par là que nous irons:
que Minos posséde tout, il ne posséde pas le ciel.”